"Het was best even spannend, verhuizen zo midden in de lockdown, met alle maatregelen van dien. Ik herinner me dat we op de dag van de sleuteloverdracht de champagne zelf van thuis meenamen in een koeltas, omdat er natuurlijk nergens een café of restaurant open was om onze nieuwe plek te vieren. Maar goed; dat vieren, dat hebben we ondertussen dubbel en dik ingehaald en die koeltas kwam later nog geregeld van pas. Wyck groeide in de weken na de lockdown namelijk uit tot een soort Mekka van ‘thuisbezorgd’ en ‘take-away’, met een straatbeeld van mannen in oranje pakken die je op pijlsnelle fietsen voorbijgaan. De mogelijkheden om toch van de horeca te genieten, die waren echt ongekend.”

“Ik ben sinds 2010 zelfstandig ondernemer en samen met mijn collega’s van Irisz Onderwijsadvies begeleid ik scholen in de regio die meer kindgericht en toekomstgericht onderwijs willen geven. Je kunt het zo zien; ik help directies en leerkrachten met het maken van een visie op het onderwijs en ondersteun vervolgens het veranderingsproces in deze richting. Dit gebeurt natuurlijk voornamelijk op de locatie van de scholen zelf, maar dat was door de sluiting op 16 maart niet meer zo gemakkelijk. Vandaar dat ik veel thuis aan de slag ben; o.a. op afstand begeleiden middels videomeetings, maar ook met het ontwikkelen van nieuwe trajecten en het visualiseren van belangrijke thema’s voor volgend schooljaar.

We hebben in ons appartement een werkruimte ingericht en hier hangt ook de ‘Haw Pin’ poster die ik van een vriendin heb gekregen. Als ik videomeetings heb, dan vragen mensen wel eens wat op de achtergrond hangt en proberen ze het uit te spreken… soms best grappig want ik heb al vele varianten gehoord, maar het echt goed uitspreken, dat laat ik aan de echte, geboren Maastrichtenaar over. M’n Voerendaalse accent maakt het er ook niet beter op.

Het Kindcentrum Samen Wyck ligt overigens bij mij in de straat, ik wandel er geregeld langs. Mogelijk dat ik in de toekomst ook iets zou kunnen betekenen voor de Wyckse kids, dat lijkt me heel erg leuk.”  

"Het thuiswerken in Wyck is heerlijk, maar vraagt wel wat meer discipline hoor!  Als het zonnetje schijnt (en dat deed het zowat de hele maand mei!) dan is de verleiding om even met een vriendin, broer, schoonzus of neef een snelle take-away koffie te doen wel erg groot. Voordat je het weet ben je dan weer een uur verder, omdat je natuurlijk op de terugweg even langsgaat voor brood bij Paulissen, oma’s gehaktbal bij Onglet en kaas bij ’t Rommedoeke. Maar ook dat hoort bij deze tijden, toch? Het was ook heel erg fijn om de eerste weken op onze nieuwe plek ook écht thuis te kunnen zijn en niet geleefd te worden door een agenda."

"Ik vind het indrukwekkend om te zien hoe de ondernemers de schouders eronder gezet hebben. Mede door hen is Wyck nog steeds levend, want het ademt en heeft de spirit gehouden die het had, ondanks alle maatregelen, dat vind ik echt heel gaaf. Wij hebben het #supportyourlocals initiatief dan ook dubbel en dik gesteund en blijven dit ook doen. Een greep uit onze favorieten: Tabkeaw, Onglet, de Poshoorn, Café Zondag, Wycker Cabinet, Café Servaas. Waarom? Het lukt deze mensen om ondanks de crisis er echt iets van te maken, ook thuis aan je eigen keukentafel, dus alle respect en dank daarvoor! Mijn favoriet is Puur van Wyck op de hoek van onze straat; vanaf de eerste dag dat wij er woonden elke dag open met een ‘to go’ kaart, even tijdens het verhuizen een cappuccino op de hoek van de (toen nog) heel stille straat. We kunnen bovendien niet wachten totdat Harry’s weer opent, het was ons plan om daar onze nieuwe start in Wyck te vieren, maar dat heeft helaas niet kunnen doorgaan. Last but not least: het personeel van de AH Ceramique, waar wij geregeld onze boodschappen doen, die verdienen ook waardering voor de organisatie zodat we met z’n allen veilig ‘commissies’ konden doen."

"Mijn vriend zei het laatst heel treffend; voor ons is Wyck thuis en uit tegelijk. In de coronatijd is dat niet veel anders, want je trekt de voordeur achter je dicht en het voelt als vakantie. Een wandeling langs de Maas richting de Waterpoort, of bij goed weer een Peroni op zondagmiddag met mijn broer en zijn gezin op de rand van de oude brug. Er is zoveel om van te genieten en het ligt allemaal om de hoek. Het Charles Eyckpark is ondertussen een verlengstuk van onze woonruimte geworden, een achtertuin met een gezellige mix van mensen en kinderen die daar neerstrijken met hun picknickkleed en flesje wijn (of in ons geval de koeltas). Ergens kan ik nog steeds niet beseffen dat ik nu ook weer een ‘local’ ben en dat we bijvoorbeeld na een wandeling door de Wycker Grachtstraat naar ‘huis’ kunnen, lopen, in plaats van zoals voorheen naar het station om de trein terug te nemen. Ik hoop dat dit gevoel nog heel lang blijft en dat we hier nog vele mooie momenten kunnen beleven."